De Winterhulp Leiding

Op 22 oktober 1940 werd de Winterhulp Nederland opgericht door Seyss-Inquart. Nog diezelfde dag werd de Nederlander Carel Piek benoemd tot directeur van deze Winterhulp. Deze Carel Piek was geen lid van de N.S.B., maar stond wel bekend als zeer pro Duits. Piek was ook een groot voorstander van het inlijven van Nederland bij het Groot Duitse Rijk en zijn sympathieën neigde steeds meer in SS richting. Ook verbood Piek om te collecteren in N.S.B. of W.A. uniform. Dit allemaal was tegen het zere been van Mussert en deze deed er daarna alles aan om Piek zo snel mogelijk van zijn post te laten verwijderen. Er werden lastercampagnes op poten gezet waarin Piek van allerlei financiële manipulaties werd beticht (op de foto links: Carel Piek die met gulle hand geeft en zijn vrouw die collecteert).

Op 1 juni 1942 werd de situatie onhoudbaar en werd Piek van zijn post ontslagen en vervangen door de burgemeester van Delft, de N.S.B.-er Van Vloten. Als troost werd Piek benoemd tot adviseur van de Nederlandsche Oostcompanie. Hieronder ziet u een foto van deze machtswisseling op 1 juni 1942.

v.l.n.r. Generalkommissar Schmidt, Piek, Seyss-Inquart, Van Vloten en een medewerker van de Rijkscommissaris, Möller.

Deze Van Vloten zou tot aan Dolle Dinsdag 5 september de directeur van de Winterhulp blijven.

Piek ging het wat minder af, al snel na zijn benoeming bij de Nederlandsche Oostcompanie, kreeg hij ruzie met Rost van Tonningen en werd daarna een tijdje spreker van de afdeling Vorming van de Germaanse SS. Dankzij goede connecties in hoge Duitse kringen werd hij daarna benoemd om de Nederlandse belangen te gaan behartingen in Zuid-Frankrijk. Toen in augustus de geallieerden daar landden, kwam Piek hals over kop terug naar Nederland. Hier werd hij al gauw aangesteld als de secretaris -Generaal van het Rode Kruis. Uit protest tegen deze benoeming trad het bestuur van het Rode Kruis af. Na de oorlog werd Piek tot acht jaar cel veroordeeld. Toen Piek in 1960 op zakenreis was in Frankrijk, hoorde hij daar dat een hof in Marseille hem in 1945 "in absentia" wel ter dood had veroordeeld. Hij werd ervan beschuldigd voor de S.D. te hebben gewerkt en speciaal naar Frankrijk te zijn gekomen om op Nederlandse en Franse joden te jagen. Zijn zaak werd heropend, maar het bewijs bleek te zwak om hem te veroordelen, daarom werd Piek in 1961 door het Franse Tribunaal alsnog vrijgesproken.

Hieronder vindt u een formulier waarop de structuur van de Winterhulp organisatie wordt weergegeven.

Bron: Documentaire Nederland en de tweede wereldoorlog (uitgeverij Waanders 1990)